Dag,

het is nu 22u45 op vrijdagavond en heb net gedaan met papierwerk boven in de woonkamer. Ja dat is zo een beetje mijne bureau ... De dag is echter nog niet afgelopen, want er zijn zo'n 200 stuks (trainingen en coachjassen) die beneden in de winkel staan en morgen naar de drukker moeten. Nog facturen maken en 2 setjes voor minivoetbalploegen moeten ook nog gedaan worden.

Ik heb het deze week en vorige week weer wat rustiger aan gedaan (was ook vrij kalm in de verkoop ... zijn zo van die periodes), want het tempo waarop ik bezig was, hou je echt niet vol. Was al weken aan een stuk volle bak. Maar dat niet alleen, je hebt het hier kunnen lezen: overstroming en uit met de vriendin. Dat zijn geen lachedingen. Ik heb bijzonder weinig tijd gehad om daar bij stil te staan wegens continu aan het werk, maar de voorbije dagen kwam natuurlijk mijne patat. Vraag me nog steeds af hoe dit alles kon gebeuren. En vooral alles op elkaar. De wet van Murphy!

Ik weet nog dat ik eind juni 2005 op het strand zat, dat moet de dag geweest zijn nadat ik een fijn mailtje kreeg van ons vrouwke om te zeggen dat het uit was (... wegens al iemand anders). En zong toen met tranen in de ogen het volgende liedje (mirror) Tja, after all, een verliefd gevoel dat uiteindelijk voor niets meer nodig was. 8 maanden zo'n mooie momenten met mekaar gehad. Vooral heel eenvoudige, maar heerlijke momenten. En dan opeens ... Zoiets kan je echt niet begrijpen. Ben een conservatieve jongen. Huisje, tuintje, vrouwtje, kinderen, ... meer moet dat niet zijn. Van de éne dag op de andere op een ander gaan? Zit niet in mij. Ik zou dat niet kunnen. Anderen blijkbaar wel. Zoiets kwetsend doen getuigt van een gebrek aan verstand en vooral respect. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo. We leven echt in een rare wereld.

Door omstandigheden heb ik maanden aan een stuk mij niet kunnen openstellen voor een partner maar soms zelfs ook niet voor nieuwe mensen. Vreselijk gevoel, maar ja, is nu eenmaal gebeurd en het laatste woord is daar zeker nog niet over gezegd, want ik ben ten onrechte de voorbije maanden gekraakt vanuit bepaalde hoeken. Het toeval wil dat het in juni met me beter ging en er alles aan ging doen om hetgeen wat fout liep weer recht te trekken in de zomerweken er op. Niets van waar en voor niets meer nodig. Achteraf bleek dat ik gewoon een wegwerpproduct was geweest, want in datzelfde weekend dat ik die bewuste mail kreeg, zat ze al met een andere. Zelfs geen kans gekregen om er eens deftig over te babbelen. Heb dan ook maar besloten eind juli dat het geen zin meer had te vechten voor een relatie van 8 maanden.

Op zich is een breuk niet zo erg, maar wat je dan nadien verneemt is gewoon vreselijk voor jezelf. Zo ontgoocheld in iemand was ik nooit eerder. Acht maanden lang een masker opgezet, en daarna komt de ware aard, echt ik was er de voorbije dagen kapot van. Koen, koen, zei ik tegen mezelf. Dit is de laatste keer dat dit gebeurt. Je voelt je gewoon als een gebruiksvoorwerp. Eenmaal opgebruikt, dumpen in de vuilbak voor een ander. Ik steek zo niet in mekaar, dus had ik dat ook niet verwacht, maar toch gebeurde het. Gelukkig heb ik de voorbije weken nieuwe contacten opgebouwd, want ik hou me niet bezig met andere vrouwen tijdens een relatie. Ik kwam terecht in het gekende zwarte gat.

Het gaat ondertussen eigenlijk bijzonder goed met me, hoewel ik nochtans zo gekwetst ben geweest. Op de dag van de waterramp waar ik woon (maandag 4 juli) werd ik nog 10 meter dieper geduwd dan dat ik al in de put zat, toen ze overduidelijk liet merken dat dat haar zaken niet waren. Iets als 'troost' was hier ver te zoeken. Integendeel. Op zo'n momenten vraag je je af wat zo iemand bezielt, we hadden nooit ruzie gehad met mekaar. Achteraf komt alles uit natuurlijk. Hoe iemand in mekaar steekt, al direct met een andere op schok, en al van die puberale toestanden. Sorry, voor mij is dit echt wel een afgesloten hoofdstuk. Iemand met een beetje zelfrespect wil hier niets meer mee te maken hebben. Zo iemand verdient je liefde niet.

Naar de toekomst toe probeer ik eerst zoveel mogelijk mijn vriendinnen en vrienden te kennen. Veel babbelen, vragen stellen, samen op stap gaan, etc ... zodanig dat je iemand vrij goed kent alvorens je vertrouwen te geven. Dat is toch wel het flinke lesje dat ik uit hetgeen gebeurde geleerd heb. Vraag me wel af waarom mij dat steeds overkomt dat ik met dergelijke mensen in contact kom?

Maar een vriendin van me had het nog erger! Op 2 januari 2005 maakte haar partner het na 7 jaar op even koelbloedige manier uit voor zijn secretaresje. Geen babbeltje, niets niemendal. Echt, vraag je je nog langer af waarom zoveel passionele drama's gebeuren? Ik alvast niet. Zo ga je nog niet met beesten om. Echt, tegenwoordig in onze maatschappij zijn er veel mensen met een echte 'rotmentaliteit' die dringend eens met hun kopke tegen de muur dienen te lopen. Zodanig dat alles weer op zijn plaats zit.

Enfin, zal me worst wezen wat dergelijk soort meemaakt, ik ken zo'n mensen niet meer. Die moeten uit mijn buurt blijven, ten einde mijn leven niet te verpesten. Ik heb het nog steeds voor het nodige respect voor mekaar en normen en waarden in de maatschappij. Het gaat al beter met me, precies omdat ik dergelijke mensen uit mijn hoofd heb gezet. Kunnen ze je leven niet verder verpesten.

En nu rap naar beneden, anders slaap ik vannacht niet.

Oh ja, 't is 10 jaar geleden dat ik in Italië op vakantie was met mijn toenmalig vriendinnetje Nathalie. Sindsdien luister ik nog heel vaak naar Radio Deejay. Het was een prachtige vakantie. En 10 jaar jonger. (lol)

En als finaal extraatje voor vandaag deze lekkere plaat.


Update

Het is 2u25 zaterdagmorgen. Het werk is gedaan. Ga nu in bedje kruipen. Damn ... nieuwe lakens. Bed nu nog opmaken. Grrr

Koen Godderis

Vrijdag 12 Augustus 2005