U zou op den duur nog medelijden gaan krijgen met de platenbonzen. Want niet alleen moeten zij afrekenen met digitale piraterij, nu zitten zij met nog een kopzorg meer: zij zouden eens hun alleenheerschappij moeten gaan delen.

U moet namelijk weten dat er een groot verschil is tussen de wetten op auteursrechten in de VS en de EU. In de Europese landen geldt de bescherming van de auteursrechten slechts 50 jaar, tegenover 95 in de V.S. Zelfs wanneer de platen oorspronkelijk gemaakt en uitgebracht werden in de VS. Met andere woorden: platen die in de vijftiger jaren gemaakt werden door mensen zoals Maria Callas, Elvis Presley en Ella Fitzgerald, komen in Europa nu in het publiek domein. Europese platenmaatschappijen mogen albums uitbrengen die voorheen exclusief toebehoorden aan bepaalde labels. Die zouden dan wel enkel in Europa verkocht mochten worden - in theorie. Goed nieuws voor de muziekliefhebber, want ongetwijfeld zal dit tot prijsdalingen leiden. De grote platenmaatschappijen zien het echter met lede ogen aan. Tussen haakjes: de auteursrechten slaan alleen op de opname zelf, niet op de muziek die opgenomen werd.

Leest u dit artikel bij de New York Times eens, het bevat een volledige uitleg van het probleem. http://www.nytimes.com/2003/01/02/international/02CND_COPY.html

Jean-Luc Bostyn

bron: NeTTies

Donderdag 09 Januari 2003