Dag iedereen,

de dagen vliegen voorbij en we beseffen het niet eens. Straks, over enkele maanden, is het 5 jaar dat m'n winkel in sport en kledij open is en het lijkt nog de dag van gisteren.

In 5 jaar tijd is veel gebeurd. Vriendinnetjes kwamen en gingen. Zoiets hoeft zelfs niet eens negatief over te komen. Want met de meesten heb ik nog steeds het allerbeste contact en zijn maatjes voor het leven. Ik heb ook veel geleerd in die tijd over hoe "de vrouw' nu precies in mekaar steekt. En een gemene deler kan je er niet uit destilleren. De vrouw op zich verschilt telkens in ruime mate van haar geslachtsgnoten. Je hebt bijzonder veel types met erg uiteen lopende karakters. Soms klikt het met iemand, soms botst het. Mijn flirtjaartjes lijken in elk geval afgelopen, want ik heb een uiterst stabiele relatie sinds enkele maanden met een meisje waar ik me goed bij voel. Soms heb ik de indruk dat het allemaal te goed gaat. We zijn nu 3 maanden bij mekaar en hebben nog geen enkele keer een discussie gehad. Maar ik verlang er ook niet naar, want aan discussies heb ik een broertje dood. Ik kan niet spreken voor m'n partner, maar alles gaat werkelijk voorspoedig. En daar ben ik blij om. Ruziën is beter iets wat je vermijdt, het is het niet waard voor de tijd dat we hier op aarde zijn. Maar sommige vrouwen zijn werkelijk onverbeterlijk en daar kan je niets mee bemiddelen, integendeel, men gaat je goede bedoelingen misbruiken of tegen je gebruken. Gelukkig vormt deze "soort", ja, ik noem het "soort", een absolute minderheid.

In die 5 jaar zijn ook m'n ouders gescheiden. Van een heel klein middenstanderszaakje in al die jaren dat men samen was een echt goeddraaiend bedrijfje gemaakt. Met altijd veel oog voor kwaliteit. Chapeau daarvoor. Ik zal daar altijd veel respect voor hebben. Ik heb overigens NOOIT iets tekort gehad in m'n jeugd, integendeel, misschien zelfs teveel. En dan opeens na ik schat zo'n 30 jaar samen zijn ... tja ...Waarom? Soms moet je je daar geen vragen bij stellen. Het zijn in de grond van de zaak ook m'n zaken niet, maar iets wat zich afspeelt tussen 2 personen. Het is allemaal een beetje "in" tegenwoordig. Iedereen scheidt, dus waarom zou je het zelf niet doen? Schamen hoef je je niet te doen. Je begint pas echt een rariteit in de samenleving te worden als je nog niet gescheiden bent. Als ik de vraag mag beantwoorden in het algemeen? Ik denk dat mensen te veel "luxe" in hun leven kennen en dat men dat gaat verwarren met de partner. Neem nu, je koopt een wagen, maar je kunt het je permitteren om je een nog mooiere aan te schaffen? Naar mijn mening verwarren veel mensen opeens de dingen die niet te koop zijn zoals liefde en genegenheid met het materiële. Er zijn ook mensen die voor een andere partner kiezen die daar later spijt van krijgen en zouden willen dat ze de klok konden terugdraaien. Maar dat is niet zo eenvoudig en in de meeste gevallen onomkeerbaar. Ik heb me vroeger het leed en verdriet en ruzies van andere mensen soms heel erg aangetrokken, maar dat mag je niet teveel doen of je gaat daar zelf aan kapot zonder dat je er iets mee te maken hebt. Soms sta ik wel eens stil bij 'scheidingen' van mensen die je kent of in je omgeving. Het omgekeerde is ook waar dat scheiden in bepaalde gevallen zelfs beter is dan nog langer samen te blijven. Het is en blijft een niet gemakkelijk thema, laat dat duidelijk zijn. Voor mij moet alles nog beginnen. Trouwen? Weet ik niet. Hoeft dat wel? Ik ben er nog nooit bij stilgestaan. Kinderen? Waarom niet? Maar we zien wel ... alles op z'n tijd. Het gaat voor mij allemaal relationeel voorspoedig. Het geeft je een onzettend lekker gevoel. Weten dat je er elke dag voor mekaar bent.

In die 5 jaar is m'n radioproject van Radio936 (waar overigens heel wat mensen bij betrokken zouden zijn geweest) door de Vlaamse Overheid "geboycot". Heel deze zaak en ook de zaak rond dat domein marinokeulen.be valt samen te vatten in een dossier gaande van ordinaire politieke corruptie, tot pesterijen naar radiomakers toe (ook naar mij toe m.b.t. dat domein) vanwege de Vlaamse Overheid, ook zijn de instanties "met juridische bevoegheid" die licenties dienden toe te kennen zo currupt en politiek verweven als het maar kan zijn. Enfin, noem maar op, dit alles gaat in 2006 richting het 'onafhankelijke' Europa. Men kan uiteraard blijven diverse personen pesten, politieke fraude plegen, achter gesloten deurtjes "zaakjes" regelen, etc ... maar het wordt pas echt interessant als er "mollen" zijn die je alles haarfijn doorspelen wat er nu precies gebeurd is ... Meer nog ... het leuke is dat je de puzzeltjes zelf kan in mekaar steken. Zie hier één van m'n vele stukken die handelen over 1 specifiek thema uit het naar Europa te sturen dossier, nl de corruptie omtrent de uitreiking van de landelijke radiolicenties. Deze puzzel gaat in 2006 richting Europa. Met alles er op en er aan. Getuigenissen, namen, etc ... Uiteraard zonder enig lek, enkel ik en eventueel advocaat zal weten wat daar in staat. Het grappige is dat de foefelaars zodanig veel lekken hebben achtergelaten dat perfect traceerbaar is wie de "corrupten" zijn en hoe het zaakje is gegaan. Frank Verstraeten van de Zillion zei vorig jaar nog tegen mij dat het onderzoek dat liep naar de corruptie van bepaalde politici te Brussel was geclasseerd. En iedereen neemt daar vrede mee? Ik niet. Bepaalde politici hebben me genoeg gepest, in 2006 gaat het stinkende verhaaltje naar Europa. Maar niet alleen ik ken de precieze details van het hoe en waarom. Als mij iets overkomt, wordt het zaakje toch uitgeklaard. Wat gebeurde tijdens de landelijke radiolicenties valt te catalogeren onder maffiapraktijken. Coveliers zit er regelijk recht op wanneer hij van Degucht vindt dat het een Albanese maffialeider is. Meer nog, binnen de VLD zijn er dan wel meer van dat "gespuis" die de volledige VLD nu al jaren ten schande brengen. Ze zouden beter ophoepelen. Ik heb daar iets over geschreven op de weblog van een kennis van me, nl LVB.net. Een burgerlijk ingenieur die in Vlaanderen zeer gerespecteerd wordt om z'n kennis inzake blogs, hoogstaande reportages en IT in het algemeen. Luc situeert zich ook in het radiomileu, vandaar onze raakvlakken. We zijn het niet altijd eens met mekaar, maar dat hoeft ook niet. We zijn allebei liberalen. Vandaar dat we mekaar altijd terugvinden. Heel die corrupte politieke wereld verweven met justitie en media houden me nu al jaren bezig. Ik zal blij zijn dat het in 2006 afgelopen is wanneer het volledige dossier bij Europa zit. Dan is een triestig hoofdstuk in de Vlaamse politieke geschiedenis en radiogeschiedenis afgesloten.

Enfin, ik mag dan wel iets rustiger geworden zijn, maar al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt 'm wel. Soms kan dat van die waarheid een tijdje duren, maar dat is niet erg. Als de waarheid maar gekend is. Soms moet je naar "onafhankelijke mensen" zoeken die de waarheid "willen" zoeken. Maar ik blijf ervan overtuigd dat diegenen die wat op hun kerfstok hebben zullen terecht staan, desnoods voor een Europese rechter of commissie.

Verder was er nog de interessante reportage op La Deux van zondagavond, nl Vlaamse Choc. U leest hier m'n reactie op de uitzending. Veel mensen beginnen zo langzamerhand de buik vol te hebben van de operatie schade ten aanzien van het VB. Dat valt af te leiden aan de reacties. Terwijl vroeger de dicussie heel heftig pro en contra was, beginnen de gemoederen al wat te bedaren. Voor mij maakt het niets uit wie regeert. Ik vraag alleen een goed beleid en dat hebben we op de keper beschouwd in geen geval.

Tot één dezer, hou jullie goed!

Foto: Strand Oostduinkerke, juli 2004

Koen Godderis

Dinsdag 01 Februari 2005