Dag iedereen,

heb net weer een kort gesprekje gehad met Hanane, een Marokkaans chat-vriendinnetje. Heeft zich een weekje of 3 geleden aangemeld op m'n messenger via MSN. Aangezien ik al van alles heb meegemaakt dat m'n private levenssfeer schade toebracht controleer ik nu alles tot in de puntjes voor ik iemand binnen laat. Inbraak in m'n PC, hacking van m'n persoonlijke site, stalking, etc ... (eveneens alles juridisch onderzocht en daders gekend). You name it en ik had er al ooit mee te maken. Je kunt het niet zo gek bedenken, maar zelfs private gesprekken via msn had men op internet gepubliceerd. Intussen is het wat rustiger geworden. Houden zo!

Alvorens dat meisje toe te laten, heb ik eerst gevraagd dat ze me een mail stuurde. Ik heb daarop haar IP gecontroleerd, de route getraceerd en ze zit wel degelijk met haar computer waar ze beweert te verblijven in Marokko. Om heel precies te weten tot op de meter waar ze zit, daarvoor heb ik de gegevens nodig van haar provider, maar die krijgt alleen de CCU (Computer Crime Unit - federale politie) van desbetreffende provider bij klacht. Zou nogal ver gezocht zijn om in te breken bij haar provider om iemands gegevens te achterhalen. Ten eerste zijn die PC's zwaar beveiligd, ten tweede mag je rekenen op een jaartje of 3 cel in geval bewezen is dat je informatie hebt gebruikt en ten derde ken ik daar persoonlijk niets van en moet daar ook niets van weten van dat soort criminaliteit.

Ik ken echter wel een vriend die vroeger als hobby in computers inbrak zonder iets aan te vangen met de gegevens. Gewoon voor de kick dus en om te zien hoe ver de kennis reikt. Ondertussen is hij inzake studies gespecialiseerd m.b.t. alles wat het internet aangaat en heeft al diverse onderscheidingen behaald. Hij mag in Vlaanderen tot de top inzake internetdeskundigheid gerekend worden. Hij is ooit in een bank binnen geraakt, puur voor de kick. Naast alle andere sites ... Ik heb 'm toen gezegd dat wanneer hij met me nog contact wou houden hij daar meteen mee moest ophouden en dat heeft hij ook gedaan. Het betreft een zeer brave jongen, maar om hem tegen zichzelf te beschermen heb ik hem stante pede vlak af gezegd dat wanneer hij me als vriend nog wou hij onmiddelijk voor altijd moest ophouden met die onnozelheden. Met een positief resultaat tot gevolg. Hij heeft het binnenbreken in soms zwaar beveiligde sites volledig afgezworen ondanks het feit dat hij tot de top behoort inzake internetdeskundigen en hij het dus kan. Is als ik me niet vergis ooit eens tegen de lamp gewaaid. En terecht. Zoiets hoort niet. En dat weet da braaf ventje ondertussen. Hihi ...

Om even nog terug te keren naar Hanane. Niks achter zoeken hoor. Het is een manier om een beetje m'n Frans bij te schaven en ook de cultuur aldaar een beetje te leren kennen. Ik heb vorig jaar verkeerd met een meisje van Marokkaanse afkomst en dat viel heel goed mee, maar het verschil is dat zij hier geboren is en niets met haar thuisland van doen heeft en Hanane wel. Ik merk toch heel grote verschillen. De Marokkaanse vriendin van hier houdt er compleet andere gewoontes op na als Hanane. Ze is een meisje dat op en top Vlaams is evenals haar schattig dochtertje. Nu ik er aan denk, zal toch maar straks een mailtje sturen om haar een voorspoedig 2005 toe te wensen, want dat was nog niet gebeurd. Hanane weet dat ik in relatie ben en begrijpt dat ik niet altijd tijd voor haar kan maken. Kwestie van duidelijke afspraken te maken.

Iets compleet anders nu. U hebt de artikelen misschien ook gelezen. (Ik heb die alvast toevallig ontdekt omdat men er op de nieuwsgroep be.politics over bezig was.) Artikel 1, Artikel 2 en Artikel 3. Aangezien ik wel wat mensen ken, ken ik ook al jaren "Celle". Hoewel het al heel lang geleden is dat ik hem nog eens zag. Maar wat me altijd bijgebleven is, is dat Celle iemand is met het hart op de juiste plaats. Getuige daarvan zijn z'n inspanningen voor kindjes met kanker (video). Ik kan niet spreken voor een ander, maar ik heb 'm persoonlijk altijd als iemand met een enigszins positieve instelling ervaren. Die artikels veranderen daar niets aan. Over wat gebeurde wat in de krant staat, ga ik me niet uitspreken dat dient het gerecht te onderzoeken, maar wat me helemaal niet zint, is hoe de media omgesprongen is met de privacy van de verdachte. (Met alle persoonlijke leed tot gevolg) Reeds nu al werd die man schade toegebracht. Remember Rob Verreycken en zijn recht van antwoord in de Morgen?

Het toeval wil dat ik de komende dagen zelf de materie omtrent de journalistieke deontologie zal bestuderen. (Ok, ik probeer een gaatje te zoeken om dat te doen.) Wie inzake journalistieke ethiek een oogje in het zeil houdt, is de overkoepelende RvdJ (Raad voor de Journalistiek). Bij de effectieve leden zitten er een paar mensen die ik persoonlijk ken en tot voor kort niet eens wist dat ze daar in zetelden. Van één iemand ben ik nog een tijdje geleden naar z'n verjaardagsfeestje geweest. Zo gaat dat hé in het mediamilieu. Vrienden voor het leven. Ongeacht de rang of stand. Hoewel ik ervan overtuigd blijf dat bepaalde zaken niet mogen leiden tot een bepaalde vorm van 'vriendjespolitiek', want zoiets eindigt ook nooit goed op professioneel vlak. Vriendschap en beroep in bepaalde mate afgescheiden houden, heet zoiets. Wat me dus interesseert aan voorgaande is: of er een bepaalde schending van de privacy is, want ik merk dat de media alsmaar meer en meer de grenzen van het toelaatbare overschrijden. De kranten moeten verkopen en het doel heiligt blijkbaar de middelen onder de vorm van: "Sensatie". Ik merk dat het Laatste Nieuws op dat vlak aan het concurreren is met het Nieuwsblad ten einde een loopje te nemen met een bepaalde vorm van ethiek. Verdere details over m'n connecties in de media ga ik hier niet prijs geven, maar ik zal er mogelijks binnenkort een woordje over praten met iemand die op het allerhoogste niveau staat binnen de media. Gewoon eens babbelen onder mekaar als vrienden. En eens mijmeren over een bepaalde vorm van journalistieke ethiek. Ik besef dat kranten moeten verkopen, maar dat mag niet gebeuren ten koste van eindeloze sensatie.

Nog iets anders! De feestdagen, hoe waren die bij jou? Bij mij alles prima! Getuige daarvan de brede smile op het gezicht in ons druppelkotje. Hahaha ... Samen met een 10-tal vrienden veel plezier gemaakt en één en ander verkocht voor het goede doel. Onder andere voor de natuurramp in Zuid-Oost Azië. Het waren één van de mooste kerst- en nieuwjaarsdagen ooit. Dat doet je ontzettend goed, maar wel vermoeiend. Op zaterdagavond ben ik om 9 uur 's avonds in slaap gevallen en precies 12 uur later weer ontwaakt. Hahaha ... was lachen! Enfin, om maar te zeggen dat het enerzijds vermoeiend was, maar anderzijds ik onzettend heb genoten van de voorbije dagen. En nu sinds vandaag maandag weer naar huis gekeerd en midden in de drukte en stress van de zaak terecht gekomen. Het probleem is steeds, en dat keert dus continu opnieuw terug, dat je veelal afhangt van derden waardoor je planning met klanten in de soep dreigt te draaien als die derden er een keertje of meerdere malen met hun klak naar gooien. En dat zorgt jammer genoeg voor de nodige stress. Als ik kon, deed ik het allemaal zelf!

Zozo, 't was een lang weekboek hé, maar 'k had dan ook veel te vertellen. Aan iedereen nogmaals een bijzonder voorspoedig 2005 toegewenst.

Koen Godderis

Maandag 03 Januari 2005