Brrrrrrrrr ....

Koud hé.

Heb hier alvast de chauffage wat hoger gezet (zoals men dat dan hier zo zegt). En heb m'n bodywarmer ook aangehouden. Voel me de laatste dagen niet 100%, maar nu ook weer niet om te zeggen 'ziek'. Nee, dat niet.

Hou je vast, want 'k heb groot nieuws.

M'n partner nodigde me gisteren uit om voor de eerste keer met haar familie uit te gaan eten. Beef, beef, tril, tril, ... Want ik ben al eens serieus geweest met een meisje gedurende 2 jaar en het raakte toen (3 jaar geleden) uit en dat vond ik nadien maar een nare tijd. Dat heet dan: "Afscheid nemen van toekomstige schoonouders die je echt graag hebt gezien, maar waarbij het niet anders kon dat er een scheiding kwam". M'n relatie met hun mooie en aardige dochter raakte uit. Niet omdat we mekaar niet graag zagen, maar omdat we voor het verdere leven niet professioneel bij mekaar hoorden. Dat is jammer. Ik heb dat lang niet willen aanvaarden, maar vroeg of laat kan je niet anders. Vandaar dat dit voor mij een best wel spannend moment was om die nieuwe familie te leren kennen. Voor hen was dat ook een best wel nieuwsgierig moment. Hun enige dochter met een nieuwe jongen in haar leven.

Natuurlijk ken ik wel meerdere ouders van vriendinnetjes waarmee ik ooit samen was. Maar tussen een paar weken zomaar wat losjes (en zelfs in de beste verstandhouding) bij mekaar zijn en een serieuze relatie schuilt een groot verschil. Ook heb ik voor mezelf uitgemaakt dat ik er voor wil gaan. Huisje, tuintje, kindjes, ... en dat wil m'n partner ook. We hebben al veel gepraat met mekaar omdat dat moet. Dat heet dan 'goede afspraken maken' van bij het begin. Het is zonde om 2 à 3 jaar bij mekaar te zijn en dan tot de constatie te komen dat je partner er een heel andere visie en levensstijl op nahoudt. Dat zijn dan relationeel verloren jaren. Enfin, alles zit deze keer eindelijk goed. Ik had de hoop om nog iemand in m'n leven te ontmoeten die zo goed bij me past al lang opgegeven. Maar je ziet maar, op ieder potje past een dekseltje. En op een dag leer je iemand kennen ...

Haar ouders vielen zeer goed mee. Maar ik weet als geen ander dat het meisje op de eerste plaats komt. Je bent niet getrouwd met de ouders, maar met het meisje zeggen ze altijd. Maar het zit eigenlijk op alle vlakken goed. En daar ben ik erg blij om. Dat verwondert me toch wel enigszins, omdat het zeker niet makkelijk was voor mij om een geschikte partner te ontmoeten. Ik ga niet in detail treden over het waarom, wat en hoe, maar 't was zeker voor mij niet makkelijk om een geschikte partner voor het leven te vinden. Enfin, bij deze weten jullie het ook. Op een bepaald moment begon het vrij genant te worden en als ik dan met een vriendin ging uit eten dachten mensen dat ik één of andere serieuze relatie had. Terwijl het eigenlijk om meer kennismaking telkens ging dan een relatie. En die vriendinnetjes veranderden wel eens regelmatig ...

Veel mensen kennen heeft in mijn geval zo z'n voor en nadelen. Kom ik daar gisteren in een bootrestaurant waar ik nog nooit was geweest al meteen iemand tegen die me herkende. Zitten we iets later te eten, zie ik voor me iemand waarmee ik bij Handzame nog gevoetbald had. Allez vooruit, dat was al het tweede koppel. Dus euh ... niet dat ik dat ooit van plan ben, maar met een ander vrouwke op restaurant gaan, zou al meteen het einde van m'n carriere betekenen (hahaha ...). Er zijn overal wel mensen die me kennen. Van de voetbal, van de radio, van de winkel, van 't school, etc ... Ik heb daar geen probleem mee. Zie niet echt nadelen aan zoiets. Ik heb eigenlijk weinig behoefte aan anonimiteit in het openbaar. Vandaar dat ik er ook geen problemen mee heb om vrij vaak overal mensen van vroeger of nu tegen te komen. Ik heb weinig privacy nodig. Misschien verandert dat nog wel als je later kinderen hebt en zo. Ben dat zelfs zeker. En soms is het wel eens pijnlijk om iemand terug te zien, maar ik heb geleerd geen domme fouten meer te maken. En meer te relativeren.

Enfin, het gaat goed met mij, en zou iedereen het goede gevoel dat ik al een tijdje ken aan iedereen willen toewensen. Het is ooit anders geweest in m'n leven de voorbije jaren. Maar ik ben altijd blijven vechten. En dat zouden veel meer mensen moeten doen als ze een mindere periode in hun leven meemaken. Ah ja, iedereen zal dat wel eens in z'n leven meemaken hé. Ups en downs.

Tot volgende week! Daaaaaag.

Koen Godderis

Zondag 05 December 2004