|
|
Recensie
Jean-Marie Dedecker: "Rechts voor de raap".
Inleiding
We kennen Jean-Marie Dedecker allemaal als de succesvolle judocoach van enkel jaren terug. Maar wie is Jean-Marie Dedecker op politiek vlak? Dat wordt voor Jan Modaal al heel wat moelijker om daar een klaar en duidelijk antwoord op te geven. We weten dat Dedecker geen blad voor de mond houdt en elke vorm van schijnheiligheid met een loepzuivere ippon genadeloos vloert. Maar wat is de politieke ruggegraat van Dedecker? Wel, je komt het te weten in zijn boek: Rechts voor de raap. Een bijzonder interessant boek omdat er zoveel stinkende potjes geopend worden dat je er haast depressief van zou worden. Het boek zouden de huidige regeringsleiders liever op de verboden lijst zien, maar je begrijpt dat dit anno 2007 iets gevoeliger ligt bij het publiek en toch maar een averechts effect zou hebben.
Wie het boek gelezen heeft, weet nu eindelijk wie JM Decker is en waar hij voor staat. Hoewel hij het Vlaams Belang een paar flinke vegen uit de pan geeft, dient Dedecker toch gezocht te worden in deze ideologische richting. Maar of het ooit tot een huwelijk komt tussen Dedecker en het Vlaams Belang? Daarvoor zal er eerst veel water moeten verdwijnen, want de zee is op dat vlak nogal diep voor Dedecker. Waarom? Dat staat niet in het boek beschreven, evenzeer als echt grondige argumenten om uit te halen naar het Vlaams Belang. Zo haalt hij het veel gebruikte cliché uit de kast als zou het Vlaams Belang best eens meeregeren, want dat ze daarna wegens incompetentie en geen eendracht electoraal in elkaar zouden stuiken (zie FPO-Haider, Fortuyn, etc ...). Alsook dat het VB een one issue-partij is die teert op de migrantenproblematiek. Dedecker doet de waarheid hier toch een beetje geweld aan, want naast de migrantenproblematiek is er ook nog de aanpak van de criminaliteit en de Vlaamse onafhankelijkheid. Enfin, de echte waarheid van het diepe water dient ongetwijfeld gezocht te worden in het feit dat Dedecker er nooit mee zou kunnen leven dat niet hij (alleen), maar Annemans, Vanhecke en Dewinter nu al geruime tijd de lakens uitdelen bij het Vlaams Belang.
Voor Dedecker was het dan ook ideaal om de stap te maken van de VLD naar de N-VA. Net zoals het VB, een flamingante en separatistische partij. Dedecker is evenals de N-VA voor de splitsing van België en heeft het niet zo voor het koningshuis. Zeg maar, de gekende core-business van de N-VA. Dedecker was nog maar binnen, of het kwam al tot een aanvaring met de kartelpartner van de N-VA, de CD&V. Over het waarom lees je verder. Op dat moment had de N-VA het lef moeten hebben om onafhankelijk te gaan samen met JM Dedecker, maar de N-VA bleef haar partner trouw. Een duidelijke politieke zelfmoord van de N-VA, want wat zal de N-VA nog waard zijn na de federale verkiezingen van 10 juni? Ze zal in elk geval niets kunnen uitvoeren van haar programma. Een stem voor de N-VA is dus een verloren stem voor Vlaanderen. Een tweede bedrog Brussel-Halle-Vilvoorde zal de kiezer van de N-VA niet meer slikken. En toch zal hij het moeten doen als blijkt dat de N-VA in de federale regering zit. Spijtig dat de N-VA niet het lef had om alleen door te gaan, want het zou hen geen windeieren hebben gelegd. Veel beter dan de politieke zelfmoord van nu. Arme N-VA! Amen, en over en uit.
JMD trapt enkele heilige huisjes aan flarden
In het boek wordt het éne heilige huisje na het andere ingetrapt. De 4 meest in het oog springende staan hieronder beschreven.
1)Kaviaarsocialisme:
De traditionele partijen die zich overwegend links tot
extreem-links gedragen, bedienen zichzelf rijkelijk op de kap van de
werkende burger door hem met de hoogste belastingsdruk van de wereld te
"pluimen" waar ook maar kan. Tegenwoordig heeft men zelfs een goed excuus
gevonden om nogmaals de werkende burger te pluimen vanwege Kyoto. Elke extra
belasting m.b.t. milieu is een gerechtvaardigd excuus om de burger nog meer
uit te persen.
Om zichzelf te verzekeren van "stemmen" bij elke keer dat er verkiezingen zijn
en de daaruit vloeiende deelname aan de macht worden de allochtone gelukzoekers en sociale
profiteurs extra gepamperd door de traditionele partijen. De werkende burger
mag hier alweer voor opdraaien. Je kent ze wel de gelukszoekers van over
heel de wereld die hier op onze kosten komen leven en een
voorrangsbehandeling krijgen op het eigen volk. En zo snel mogelijk Belg
moeten worden, want dan stemmen die op "de goeien" (lees: linkse partijen)
Of de sociale profiteurs allerhande. Gaande van kunstenaars en zangers die
een concertje houden ter instanthouding van de politieke linkse propaganda.
Stem links zingen en roepen ze in koor, want anders ben je een racist, is de
boodschap. Of een Vlaams Belanger. Wat net zoals stemmen op de VolksUnie
indertijd een zwaar crimineel feit was.
Via staatsinstellingen en allerhande
ingewikkelde constructies betaalt elke werkende burger mee voor de
sinterklaaspolitiek en propaganda van de traditionele partijen. Staatsdictaturen
zijn op dat vlak transparanter dan Vlaanderen. Je weet dan namelijk als burger ten minste
dat je in een dictatuur leeft. Hier in Vlaanderen gebeuren de praktijken verdoken. Maar we leven wel degelijk al jaren in een dictatuur.
Begrijp je nu waarom Jean Marie Dedecker, Hugo Coveliers en Vlaams Belang zo
verstoten worden door de SPa, VLD en CD&V? Juist, omdat ze een gevaar vormen
voor de nu al eeuwenlange in stand gehouden verdoken dictatuur van het linkse establishment.
Je kunt het niet zo gek bedenken of de linkse elite wordt gepamperd. Neem nu de cultuursubsidies voor de opera. Zo'n 15 miljoen euro elk jaar. Gewoon om enkele rijke burgers van wat intellectuele pret te voorzien. Maar een ticketje Werchter voor zoon of dochter? Of een voetbalticket voor de gewone werkmens? Nee, die krijgt niets. De actieve bevolking die elke maand moet knokken om rond te komen, dient enkel om uitgeperst te worden. Hoe lang het systeem van de "uitgepersten" die hard moeten werken voor het gepamper van de "krijgers" het nog zal volhouden? Joost mag het weten, maar in elk geval niet lang meer ... want dit sinterklaassysteem staat op barsten.
2)Kaviaarsyndicalisme:
De traditionele partijen hebben er baat bij dat er
zoveel mogelijk werklozen zijn in dit land. Waarom? Omdat dat stemmen
oplevert. Via hun zuilen van de vakbonden ACV (CD&V), ABVV (SPa) en ACLVB
(VLD) (zelfde principe voor Wallonië) worden de traditionele partijen van
stemmen voorzien. Hoe minder werklozen, hoe minder de vakbonden stemmen
kunnen ronselen. Hoe minder sterk de verzuilde vakbonden, hoe minder sterk de traditionele partijen.
Geen wonder dat Dedecker door de CD&V uit de N-VA werd gegooid, want voor Dedecker (evenals voor het Vlaams Belang) is het de hoogste tijd om het wetgevend kader inzake syndicalisme aan te passen. Dat het ACV met het binnenhalen van Dedecker op haar achterste poten stond is de logica zelve. Voor het ACV moest en zou Dedecker nog eerder vandaag dan morgen er uit liggen. Wat ook gebeurde. Het ACV als de werkelijke bazen van de CD&V. Mooier kon het niet geïllustreerd worden. Decrem en Leterme mogen wat staan keffen, maar als het er werkelijk op aan komt, is
Cortebeeckx (ACV) de man die bij de CD&V de lakens uitdeelt.
Ons land wordt
niet geregeerd door politieke partijen maar door vakbonden. Uniek in de
wereld dat vakbonden de werkloosheidsvergoedingen mogen uitbetalen en daarvoor een
percentage ontvangen. Hoe meer werklozen hoe meer geld voor de vakbonden. En
dus hoe meer stemmen voor de tradionele partijen. Kan het nog gekker en
perverser? Nee, maar dit is wel realiteit.
3)Kaviaarmutualitisme:
Naar analogie met het kaviaarsyndicalisme. Same story,
zelfde methodiek. Hoe meer zieken, hoe meer de ziekenkassen "cashen". Hoe
beter voor de traditionele partijen, want des te sterker staan hun verzuilde
stemmenronselaars. De traditionele partijen hebben er alle belang bij dat er
zoveel mogelijk mensen ziek zijn, want dan vallen die onder hun directe
politieke macht. En dan des te duidelijker in Wallonië met de PS. Hoe meer zieken (en werklozen), hoe beter voor de PS. De Vlaamse werkende burger zal
wel betalen. Alweer pervers? Ja hoor, en gekker kunnen we het ook hier niet maken!
4)Kaviaarmediatisme:
Zelfde methodiek als kaviaarsyndicalisme, -socialisme
en -mutualitisme. Je voorziet je zuilen van melk en honing en ze zullen uit
uw hand eten. Zo wordt de VRT al jaren rijkelijk met het geld van de burger gepamperd. Gewoon om diezelfde burger
duidelijk te maken op wie hij of zij dient te stemmen en niet dient te
stemmen. Wie nu nog niet doorheeft dat de VRT als linkse propagandazender een politiek correcte
boodschap uitdraagt, die is ronduit achterlijk. De oppositie komt bij de VRT enkel en alleen aan de bak als de VRT er tendentieus nieuws over kan brengen, of
wanneer ze de oppositie kan schade toebrengen. De kijker of luisteraar wordt
al jaren gebrainwasht en beseft het niet eens.
Zelfde verhaal met de
verzuilde mediaspelers uit de private mediasector. De Persgroep, Roularta, Concentra en
Corelio (VUM) worden al jaren gepamperd om hun activiteiten "politiek correct" uit te
voeren. Wie dat niet doet krijgt geen licenties, wordt minder beschermd, etc
.... Natuurlijk gaat dit in tegen al vormen van eerlijke concurrentie,
maar in Vlaanderen kan op mediavlak alles. Zo worden radiolicenties enkel
voorzien voor de bevriende verzuilde mediapartijen, en als er nog zijn die klagen, dan past
men de eigen wetgeving na korte tijd aan. Corelio en Concentra hebben nog geen landelijke
radiozender? Dan maken we maar van de provinciale zenders een landelijke
zender. Zo gaat dat er dus aan toe bij onze regerende kaviaarpolitici. En zolang niemand een klacht indient bij de Europese commissie voor
deze praktijken doen ze waar ze ook maar zin in hebben.
Conclusie:
Via allerhande perverse en geniepige systemen doen de traditionele
partijen er alles aan om aan de macht te blijven. Hoe ze dat precies doen, beschrijft Jean -Marie Dedecker haarfijn in zijn boek "Rechts voor de raap". Verplicht leesvoer voor elke belastingbetaler.
Hoewel hier en daar wat tikfouten staan, ja zelfs een dt-fout op pagina 216 (... circuit gebeurT ...) is het de inhoud wat telt. Tikfouten wijzen er enkel op dat het boekje snel werd geschreven, maar het boek heeft daarom niets aan kwaliteit ingeboet. Wat op zich ook al een knappe prestatie is.
Jean-Marie Dedecker heeft met zijn boekje bewezen dat hij een toppoliticus is met inhoud en dat hij de komende jaren van het politieke toneel zeker niet zal verdwijnen. Meer nog! Iemand met zoveel intellect en ervaring mag gewoon niet verdwijnen. Ik wens Jean Marie veel succes toe met zijn verdere politieke loopbaan en raad hem aan zijn koers niet te wijzigen. Jean Marie, recht(s) voor de raap? Houden zo!
Het boek heeft mij als finale conclusie duidelijk gemaakt dat het geen 10 jaar meer zal duren eer België gesplitst is. Wie beweert dat dit niet zo zal zijn, is gewoon naïef, of heeft het boek van Dedecker niet gelezen. Ik raad dan ook deze goedgelovige mensen dringend aan om het boek te lezen.
Koen Godderis Dinsdag 27 Februari 2007
|
|
