Helabakes,

het is zondagavond, en in tegenstelling tot vorige week voel ik me best lekker. Ik had vorige week 2 afspraken die ik moest afzeggen wegens me niet goed in m'n vel voelen. Vanavond gaat het best lekker. Nog wat hoofdpijn, maar dat valt wel mee. Er zijn veel mensen ziek, dus is zoiets niet uitzonderlijk.

Het is herfst, het weer wordt wat guurder en de gemoedstoestand van de mensen ook. De herfst gaat meestal gepaard met depressies. Het vallen van de bladeren, donkere dagen, etc ... Vroeger had ik daar ook wel eens last van, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik mij al maanden heel lekker voel. Ik heb het verleden van me afgezet. Een beetje een belofte die ik mezelf deed toen ik dit jaar op 5 januari 30 jaar werd. Ik zei toen tegen mezelf: de mensen waar niet mee op te schieten valt, laat je met rust. En dat is een heel belangrijk element in iemands leven.

Op radiovlak, wat m'n project radio 936 betreft en waarbij zo'n 30 à 35 mensen mee gemoeid zijn, zeg ik: wie de organisatie in de weg staat, gooi ik er uit. Ik ben echt onverbiddelijk geworden. Ik wil resultaten halen in een goede sfeer en als daar mensen tussen zitten die de zaak verpesten dan neem ik meedogenloos beslissingen. Vroeger had ik meer compassie, nu niet meer. Ik ben nog steeds een zachtaardig en heel lief iemand tot op een bepaalde hoogte. Op commercieel vlak ben ik onverbiddelijk omdat ik geleerd heb dat daar geen andere keuze ligt. Je hebt nu eenmaal mensen die geen lijn kennen en er continu naast lopen. Sorry, maar dan zeg ik: bedankt voor bewezen diensten. Het verleden heeft geleerd dat wanneer er één rotte appel in de schaal ligt, dit heel de zaak verziekt. Ik ben ondertussen "streng, maar rechtvaardig" geworden. En dat zullen nog wel veel mensen naar de toekomst toe weten te waarderen.

Je hebt het deze week ongetwijfeld wel gemerkt dat de discussie rond de Vlaamse muziek op de VRT opnieuw op gang is getrokken. Wel, alhoewel ik daarin bescheiden wens te blijven, ben ik daar de oorzaak van, want ik stuurde afgelopen maandag, naar iedereen die in de commissie media van het Vlaamse Parlement zetelt, een mail met betrekking tot de gebeurtenissen in Duitsland. En de discussie was de dag erna door Margriet Hermans in de media reeds op gang gekomen. Vandaag zondag zat dit onderwerp zelfs in de Zevende Dag op TV1. Het betreft een pleiten voor meer Vlaamse muzikale produktie op de VRT-tv en -radio. Iets waar ik persoonlijk ook achtersta. Ben het eens met wat Margriet Hermans en Jurgen Verstrepen zeggen. Verkoop radio Donna en richt in de plaats een VRT-radionet op met enkel Vlaamse produkties.

Je zou kunnen zeggen: Koen, lees jij dan Der Spiegel? Een Duitse krant? Wel ja, inderdaad ik lees Duiste kranten zoals Bild, Der Spiegel, Die Welt, Der Woche, etc ... (Meestal op maandag, omdat ik dan wat meer tijd heb.) Nog zo'n belofte van begin dit jaar. Ik heb mezelf voorgenomen om verder te studeren. En dan vooral talen. Ik ben nu dus al maanden Franse, Engelse en Duitse kranten aan het lezen om m'n talen in orde te brengen en dat lukt aardig. Ik sta er soms verstomd van met welk gemak ik ganse stukken Duits, Frans en Engels lees zonder enig probleem om deze te begrijpen. Het is voor mij een beetje een afzetten tegenover m'n schooltijd.

Toen ik in het 4de middelbare jaar in het college kwam, ben ik me gaan afzetten tegenover alles wat autoriteit betreft. "A rebel without a cause", ik was school moe. Vrij snugger op vlak van wiskunde, maar geen talenknobbel. In het 4de middelbaar werd een uitgebreide intelligentietest afgenomen in één of ander centrum en op de 27 leerlingen wiskunde-wetenschappen kwam ik daar in de top 5 van de klas uit (precieze plaats werd niet meegegeven). Je werd er op algemene intelligentie getest. Uiteraard wist ik dat ik nu niet echt een dommerik was, maar van dat resultaat was ik toch wel een beetje verbaasd. Ook eerder had ik al gemerkt dat er iets niet pluis was met m'n hoofdje. Toen ik eens op een examen technologie in de economische-Latijn 2de jaar college 97% haalde en 1ste van de klas was met vrij veel voorsprong op een kleine 30 leerlingen kon je dit verre van normaal noemen. Te meer ik daar nu ook weer niet zoveel inspanningen voor geleverd had. In het 1ste jaar college haalde ik in normale omstandigheden steeds begin de 90% voor wiskunde. Zoiets valt na te gaan, dus waarom zou ik hierover liegen. Het klopt wat ik zeg.

Maar ... wat me ertoe heeft aangezet om "rebel without a cause" te worden? Geen mens die het weet. Vanaf het 4de middelbaar heb ik m'n educatief potentieel volledig verknoeid, ondanks het feit dat men me in het college een richting als burgerlijk ingenieur aanraadde, een richting met 8 uur i.p.v. 6 uur wiskunde was dat. Maar totaal geen zin meer in school. Ik wou alleen nog in de media. Radio en TV, maar vooral radio interesseerde mij. En ja, vrouwen, of meisjes zoals je wil. Ik heb het volledig verpruts en nog eens verprutst. Er ging geen weekend voorbij of ik had weer eens de "ladykiller" uitgehangen op café. Ik heb nog geweten dat 2 blondines bijna eens op de vuist met mekaar gingen omdat ik die zo zot had gemaakt. Moet toen een jaar of 21 geweest zijn. Ze waren allebei fotomodel en die éne was Hollandse waar iedereen mee wou aanpappen. Dat deed ik niet, integendeel, ik maakte die wat gek. In die tijd interesseerde me blijkbaar maar één ding: uitgaan, model zijn, vrouwen gek maken en genieten van het leven. Die tijd is al een hele tijd passé, want met dit bereik je geen bal in het leven. Dit tijdperk is volledig afgesloten!

Ik ben veel serieuzer geworden, stiller, doordacht, beredeneerd, etc ... Ik heb sinds lang ook met niemand nog langer een probleem omdat mensen die ik niet moet mij niet interesseren. Ik ben ook leerzaam geworden. Talen wens ik bij te schaven. Ik wens ook m'n radioproject tot een goed einde te brengen. Ook m'n eigen zaak staat zo langzamerhand op punt. Mensen die aan de zijlijn staan zullen het natuurlijk allemaal veel beter kunnen en weten, maar het is allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt. Ik doe m'n best, maar ik ben ook niet perfect en vooral niet "onuitputtelijk". Ook ik heb m'n dagen dat de kan leeg is. Morgen is een nieuwe dag en dan gaan we er weer stevig tegenaan.

Er is nog één ding wat ik jullie niet wens te onthouden en dat is een foto 's morgens van in de badkamer van een vriendin genomen. Je zou kunnen zeggen: wat doet die daar nu met lippenstift? Is die travestiet geworden? Wel nee, soms sta ik (naakt) model voor een vriendin die kunstenares (tekenen/schilderen) is en heb gewoon een kus gezet naast de tekening en dan ingekaderd. Was eigenlijk best wel mooi en artistiek. Gisteren viel het zo danig goed mee, dat ze me nog meer wil als model. Daar lag ik dan naakt in de zetel naar Spanje-België te kijken terwijl ons madam bij het drinken van haar 3de wijnglas zat te tekenen. Volgens haar, heel goed meegevallen. Zal hieromtrent het resultaat nog eens zelf checken.

Soms denk ik wel eens terug aan vriendinnen van vroeger die ik zielsgraag heb gezien en waar ik opnieuw mee zou willen aanpappen of herbeginnen zoals je wil. (Oké, eventjes een zwak moment van mijn kant.) Het feit dat ik iemand ben geworden die ontzettend hard werkt en met (voor mij, in mijn persoonlijk leven en leefwereld) vrij belangrijke zaken bezig ben waar toch veel mensen in betrokken zijn en dus de nodige verantwoordelijkheid met zich meebrengt, is eigenlijk een verwerken van de pijn van het verlies van sommige meisjes uit het verleden. Ik heb veel moeten opgeven voor een persoonlijke uitgestippelde carriere-planning, ook meisjes. De resultaten zullen pas over enkele jaren te zien zijn. Het betreft ook een revanche voor de "rebel without a cause"-periode van weleer. Alle mogelijkheden gehad om een gewichtig diploma na te streven, maar dat volledig verkwanseld. Het ging allemaal zo makkelijk voor mij. Ook studeren, dat ik er geen zin meer in had. Ik zeg gewoon: ik ben 30, niks is verloren, ik ga ervoor. Wie in m'n weg staat inzake m'n te bereiken doelen, zal dat geweten hebben. Ik wil er nog iets van maken in het leven.

Morgen maak ik werk van de reactie op dat domein marinokeulen.be en mari-noke-ulen.be. Het was enkel een niet uitgewerkt idee, maar uiteindelijk werd daar een hele heisa rond gemaakt. Een zaak die ik verloor hoewel ik in hoger beroep deze zaak niet zou verloren hebben. Maar het was me allemaal zo weinig waard dat ik het zelfs niet eens meer nodig vond op dat erbarmelijke vonnis te reageren en nog langer hieraan tijd te verspillen. Soms leeft de tijd van het "rebel without a cause"-zijn nog wel eens op. Als het enfant terrible van Radio Vlaanderen wordt ik wel eens omschreven. Onterecht is dat niet. Soms zet ik me wel eens tegen één en ander af. Ik meen dat mensen soms anderen onrecht aandoen en daar kan ik niet tegen. Tegen oneerlijkheid.

Tot volgende week.

Foto: deze avond genomen, lekker gezellig thuis, haar in de war en voor niemand hoef ik me op te jagen, ik ben zo vrij als wat, te doen en te laten wat ik wil. Het heeft z'n charmes. Ik ben wie ik ben, en of m'n haar nu wat minder goed ligt vanavond, daar zal ik echt niet van wakker liggen.

Koen Godderis

Zondag 10 Oktober 2004